Şehir ve ben, özledik seni
Senin esintilerini arar olduk her an, her daim
Şehir ve ben, özledik seni Beraber andık senli günleri, beraber dolaştık sensiz kaldırımları,
beraber oturduk sakin parklarda
Seni andık şehir ve ben ve sana duyduğumuz özlemi paylaştık
Bir şehir ağladı ardından, bir ben ağladım
Teselli ettik birbirimizi
Ve fark ettik, senin yokluğun ne kadar derin bir yara
Benim kalbimi parçalayan bir cerrah bıçağı,
şehri karanlığa gömen bir elektrik kesintisi sanki
Senin olmadığın gecelerde gökyüzünde yıldızların olmadığını gördük şehirle birlikte
Seni özledik, çok özledik şehir ve ben
Ne yapacağımızı şaşırdık sensiz
Gün nasıl başlar, yol nasıl bulunur, yüz nasıl güler, deniz nasıl dalgalanır ?
Hiçbir anlam veremedik sessizliğe, hiçbir ad koyamadık sensizliğe
Kendimizi biraz öksüz hissetik, biraz yetim
Hissin çoğuna anlam veremedik
Şehir ve ben seni çok özledik
Her gün batımında seni bekledik ufka bakarak, bekledik ve bekledik
Sokak satıcılarını seni sorsak?
Sonra vazgeçtik Şehir ve ben seni hala seviyoruz
Biz ölmeden gelmeni bekliyoruz


SON GÖZYAŞIM DÜŞMEDEN GELECEK MİSİN?
GELDİĞİN GÜN BENİ YİNE SEVECEK MİSİN?
SON GÖZYAŞIMI SANA SAKLADIM
İPEK KOKULUM,
BEN SENİ ÇOK ÖZLEDİM